Parvovirüs B19 (B19), Parvoviridae ailesine ait Eritrovirüs (kırmızı kan hücreleri prekürsörünü yakabilme özelliklerine bağlı olarak) sınıfına dahildir. Parvoviridae ailesine ait tek insan-patolojik virüs özelliğine sahiptir. Zarfsız, tek-sarmalı linear DNA genomuna ve yaklaşık 22-24 nm çapında ikozahedral şekilli viral partiküllü iki protein sahiptir. Düşük DNA içeriği ve yağdan zarfa sahi olmaması ile yüksek sıcaklık, radyasyon ve deterjanlara karşı dirençlidir.
B19 insanlarda yıl boyunca sık sık gözüken yaygın bir enfeksiyondur. Enfeksiyonun başlangıcı, genellikle ilkbahar ve yaz aylarında, 15 yaş civarındaki çocukların yaklaşık yarısında tespit edilebilir IgG ile kendini göstermektedir. Yetişkinlik dönemi boyunca da görülmekte olup yaşlı nüfusunda %80’inde seropozitiftir. Çocuk doğurma yaşlarındaki kadınlarda, yıllık serokonversiyon oranı %1,5 olarak hesaplanmıştır. Amerika, Fransa, Almanya, Japonya benzer istatistiklere sahip iken, Brazilya ve Afrika kıtasında yaygınlık oranı artmaktadır.
Başlıca bulaşama yolu solunum ve kan yoludur. Anneden fetüse plasenta aracılığıyla geçebilir. Eritrosit hücrelerinde çoğalarak enfekte ederler. 4-14 gün arasında değişen inkübasyon süresine sahiptir. Hastalığın ilk haftasında virüs konak canlının kanında yayılır. Daha sonra ateş, mide bulantısı, rinore, kemik iliğindeki erişkin kök hücrelerin yıkımı gibi semptomlar ortaya çıkmakta ve semptomlar kaybolduğunda yanaklarda kaşıntılar oluşmakta ve serumda immünoglobulin (IgM) meydana gelmektedir. Viremi döneminde ve semptomlar öncesinde bulaşma yüksek orandadır ve semptomlar kayboluncaya kadar devam etmektedir. Kızarıklıkların oluşması ile enfeksiyon bulaşıcı özelliğini yitirmektedir.
B19 tespiti nükleik asit hibridizasyon yöntemleri ile yapılmaktadır. Kemik iliği ve diğer hücrelerdeki B19 tespitinde genel olarak Dot-Blot ve In-Situ Hibridizasyon yöntemleri kullanılmaktadır. Sağlıklı immünokompetent bireylerde, enfeksiyon immünoglobulin (IgM) tespitine dayanan Blot Hibridizasyon yöntemi ile 2 ile 4 gün içerisinde tespit edilebilir. RIA ve ELISA tekniklerinde antikorlar enfeksiyonun yaklaşık 3-5 günü içerinde tespit edilebilir ve 2-3 ay kadar bir dönemde tespit edilebilir olarak kalmaktadır. Bu teknikler kolay ve hızlı olmalarına rağmen kritik dezavantajlara sebep olurlar. Antikorların çapraz etkileşimi ve romatoid faktörü yanlış pozitif sonuçlar doğurmaktadır. Ayrıca immün-bağışıklık yetmezliği olan hastalarda antikor tespitine dayanan bu tekniklerin kullanılması geçersiz olup B19 antijen ve nükleik asit testlerinin kullanılmasını gerekli kılmaktadır.
PCR teknolojisinin kullanılması hem antikor testlerinin dezavantajlarının aşar hem de yüksek analitik hasaslıkta daha pratik ve güvenilir bir çözüm sunmaktadır.
