BK ve JC Polyomavirüsleri (BKV, JCV)

Etkenler

BK ve JC polyomavirüsleri (BKV, JCV) Papovavirüs ailesi içerisinde sınıflandırılmaktadır. 5.2 kbp uzunlukta çift iplikçikli bir DNA genomu ve 40-44 nm çapında kapsit protein kılıflı ikozahedral simetrik bir yapıya sahiptirler. Lipit zarf bulunmamaktadır. Genel nüfusun %90’ında bulunur ve enfeksiyona sebep olabilir. İnsanlarda hemorajik sistit, üreteral stenozis ,zatüre ve hatta birden fazla organ kaybı gibi ağır hastalıklara sebep olurlar. JC virüsünün 7, BK virüsünün ise 4 ana genotipi bulunmaktadır.

Epidemiyoloji

BKV veya JCV primer enfeksiyonlarının çoğu çocukluk zamanında kazanılır. Serolojik çalışmalar erişkinlerin 70%’inden fazlasında BKV veya JCV’ye karşı antikor pozitifliği olduğunu göstermektedir. JCV ve BKV’nin kadınların %5-10’unda hamilelik döneminde tekrar aktif duruma geldiğine dair serolojik kanıtlar bulunmaktadır.

Bulaşma Yolları

Doğal buluşma yolları tam olarak bilinmemekle birlikte, kontamine olmuş gıda ve su ürünleri ile bulaştığı tahmin edilmektedir. Ayrıca diğer potansiyel bulaşma yollarını meni, kan ürünleri ve bilhassa renal allograft olmak üzere organ nakilleri oluşturur.

Tanı

BK ve JC polyomavirüslerin sebep olduğu enfeksiyonların teşhisi ve izlenimi; floresan ve elektron mikroskop yardımıyla histolojik ve sitolojik testler ile yapılmaktadır. Ayrıca polyomavirüslerine karşı oluşturulan antikor tespitine dayalı serolojik yöntemler (hemaglutinasyon inhibisyon testi, ELISA, RIA)  yaygın olarak kullanılır. BK ve JC’nin erken tespiti, oluşacak şiddetli hastalıkların önlenmesinde büyük bir öneme sahiptir. Kan, idrar ve dışkı örnekleri kullanılarak BKV ve JCV DNA’sının varlığının polimeraz zincir reaksiyonu (PCR) ile izlenmesi en güvenilir, hızlı ve hassas yoldur.

İlgili Kitler